[Fic Inazuma Eleven] งานนี้ขอเป็นไปจนตาย!

ข้อมูลเบื้องต้น

 

       เฮ้~~ แล้วเราก็พบกันอีก!!~ ฟิคเก่าไม่เสร็จและอาจจะไม่ได้

อัพนานมากกกกก!! เลยมาเปิดฟิคสั้นอันใหม่  อันนี้คิดออกแล้วล่ะ

>[]< ไม่ต้องร่ำลาหรือทักทายมากเนอะ เป้าหมายคืออ่านฟิค!><

อ่านฟิคสั้นแก้ขัดก่อนได้ใช่ม้า~~~ *0*

    




 

เนื้อเรื่อง

            "อรุณสวัสดิ์~~~กาเซล~~"เสียงของเพื่อนสาว เอ้ย! เพื่อนหนุ่มนามว่า'มิโดริคาวะ ริวจิ' ดังก้องมาแต่งไกล เด็กหนุ่มจึงตอบกลับไปแบบเย็นชาตามสไตล์ของเขาเอง"งืมๆ...อรุณสวัสดิ์..." กาเซลก็เดินอมแท่งไอติมไว้ในปากตลอดเป็นธรรมดา แล้วพวกเขาก็พูดเกี่ยวกับเรื่องสารทุกสุขดิบมากมายก่ายกองเมาท์เรื่องนู้นเรื่องนี้กันไปเรื่อย...โดยไม่รู้เลยว่าถูกจับตามองอยู่ และจะมีบางอย่างเกิดขึ้นกับพวกเขา

     "หึ..."เด็กหนุ่มปริศนาหัวเราะในลำคออย่างมีความสุข 
     "นี่เอาจริงสินะ"เสียงเด็กหนุ่มปริศนาอีกคนเอ่ยถามเพื่อนของเขา
     "แล้วน่าสนใจรึปล่าวล่ะ"คำถามที่ถูกยิงมาเล่นเอาซะอีกคนเงิบนิดๆ
     "ก็น่าสนใจดีนิ ชั้นจองนายชาเขียวแล้วนะ!"ว่าแล้ว He ก็กระโดดลงมาจากต้นไม้(?)เพื่อจะเดินเข้าโรงเรียน
     "นายเป็นของชั้น..นายไอติม"หลังจากนั้นก็บังเกิดเสียงกรี๊ดกร๊าดมากมายมาจากพวกสาวๆในโรงเรียนหลังจากที่เด็กหนุ่มปริศนา 2 คนเดินเข้ามา เด็กหนุ่มผมสีแดงเพลิง(ซึ่งดูเหมือนดอกทิวลิป) นาม'นางุโมะ ฮารุยะ' และ เด็กหนุ่มผิวสีขาวซีด ผมสีแดง นาม'คิยามะ ฮิโรโตะ' เนื่องจากพวกเค้า..หน้าตาเข้าข่ายซุปเปอร์สตาร์เพราะนับได้ว่าหล่อเข้าขั้นเลยล่ะ
         
          แล้วพวกเค้าก็เดินไปที่ห้องปกครอง โอ๊ะๆ พวกเขาไม่ได้ทำอะไรผิดนะ แค่หล่อไม่ผิดหรอก แต่ที่มาเพราะพวกเขาจะได้เป็นประทานนักเรียนน่ะสิ และต้องหาเลขาให้ได้ภายใน 1 วันซะด้วย โดยเลขานั้นต้องเป็นเพศเดียวกัน! แต่ตอนนี้ก็ให้เป็นประทานนักเรียนไปก่อนเลย~ ซึ่งเรื่องเลขานั้นห้ามบังคับกัน..พวกเขาเล็งไว้แล้วว่าจะเป็นใคร แต่ว่าถ้าไม่บังคับพวกเขาจะมาเหรอ? แบบนี้คงต้องหาวิธีทำให้พวกนั้นมาเป็น"ของ"พวกเราซะแล้ว...
         
          เข้าคาบเรียนแล้ว เบิร์นกับฮิโรโตะก็เข้าห้องเรียน และก็จ้องไปยังร่างบางที่นั่งคุยกันอย่างสนุกสนาน จากนั้นเบิรนก็ให้ฮิโรโตะ เอากระดาษแผ่นเล็กๆไปให้กาเซลกับเรเซ่ย์
ฮิโรโตะแอบขยิบตาแล้วส่งยิ้มเท่บาดใจไปให้เรเซ่ย์แล้วเอาเจ้าตัวแทบทรุดลงไปนอนดิ้นตายอยู่กับพื้นทันที
"กาเซลๆ ค...คนนั้นใครอ้ะ =///O///="
"ชั้นจะไปรู้เรอะ!"แล้วก็กินไอติมต่อไป คาบนี้คาบว่างทุกคนจึงจับกลุ่มเป็นกลุ่มๆคุยกัน...เสียงกรี๊ดกร๊าดของผู้หญิงในห้องทำให้กาเซลแทบจะปรอทแตก แถมไอ้เพื่อตัวแสบอย่างเรเซ่ย์ยังหนีไปจับกลุ่มอยู่กลุ่มเดียวกับฮิโรโตะอีก..แต่แล้วเขาก็หันไปเห็นใครคนนึงที่นั่งอยู่มุมห้อง จึงตัดสินใจเดินเข้าไปหา
"นี่..นายไม่ไปอยู่กับเพื่อนนายเหรอ..? คุณประธาน"ร่างสูงเหลือบมองร่างบางเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยปากบอกอีกฝ่าย
"ถ้าไม่รังเกียจนั่งคุยเป็นเพื่อนฉันหน่อยสิ"ร่างบางเห็นว่าจุดนี้ใครคงไม่สนใจมากเท่าไหร่เลยตัดสินใจนั่งลงที่เก้าอี้ใกล้ๆกับอีกฝ่ายแล้วเริ่มเปิดประเด็นคุย
"นาย..ไม่ชอบสุงสิงกับคนอื่นรึไง? นึกว่าเป็นประธานแล้วจะชอบทำตัวเด่นๆซะอีกนะ"ร่างสูงมองร่างบางยิ้มๆแล้วยื่นหน้าเข้าไปนิดหน่อย
"ไม่ชอบสุงสิงกับใครแต่ก็อยากสุงสิงกับนายนะ..."คำพูดนี้ทำให้สามารถเรียกรอยแดงๆบนหน้าหวานได้ไม่น้อยเลยล่ะนะ เจ้าตัวถึงกับรีบเดินหนีกลับไปนั่งฟังคนอื่นคุยกันเลยทีเดียว "นายจะต้องเป็นของชั้น!"หนุ่มผมแดงพึมพำกับตัวเองก่อนที่จะคอยเวลา...
         
        กริ๊งงงงงงงงงงง!!~ เสียงออดดังหมดคาบเช้าแล้ว กาเซลกับเรเซ่ย์ก็เปิดกระดาษขึ้นอ่านแล้วก็...ไปตามสถานที่ที่ถูกเรียกไปทันที 


      ทางด้านเรเซ่ย์ ณ โรงยิม


   "นี่! ฮิโรโตะคุง! ชั้นมาให้ตามที่ขอแล้วนะ! ออกมาสิ"ร่างบางพยายามเรียกและมองหาร่างสูง แต่ก็ไร้วี่แวว...นั่นเริ่มทำให้ร่างบางเริ่มหวั่นเพราะมันค่อนข้างมืดนิดหน่อย แล้วในขณะที่มองหาฮิโรโตะอยู่นั้น ก็มีอ้อมแขนคู่นึงมาโอบร่างบางไว้ เขาตกใจมากจึงศอกกลับไปทันควัน
"โอ้ย!ฮ่ะๆ แรงเยอะไม่ใช่เล่นนะ มิโดริคาวะคุง^^"ฮิโรโตะพูดไปยิ้มไปจุกไปปนๆกันไป(มุขแป้กละ=_=) เมื่อมิโดริคาวะเห็นก็หน้าแดงระเรื่อทันที เพราะเมื่อกี้ฮิโรโตะกอดเขา! กอดเขา!!
"อ...เอ่อ..ขอโทดนะ ฮิโรโตะเจ็บตรงไหนรึปล่าว?"
"ไม่เป็นไรๆ แหะๆ" เขาหัวเราแห้งๆพลางเกาหัวแก้เขิน
"แล้วที่เรียกชั้นมามีอะไรรึปล่าวล่ะ ฮิโรโตะ^^"ร่างบางยิ้มให้ นั่นทำให้เกิดความคิดในหัวของร่างสูงทันที 

'ชั้นจะเป็นอะไรก็ตอนเห็นนายยิ้มเนี่ยแหละ มิโดริคาวะ...'

"คือ...ช่วยมาเป็นเลขาของชั้นหน่อยได้รึปล่าวล่ะ!" ฮิโรโตะแสร้งมองพื้นแทนเพราะอายนิดหน่อยที่นัดออกมาเพื่อเรื่องแค่นี้ แต่ร่างบางกลับยิ้มอย่างอ่อนโยน
"ได้สิ^^ เมื่อไหร่ล่ะ เดี๋ยวนี้เลยรึปล่าว"ฮิโรโตะเริ่มจะหักห้ามใจไม่อยู่
"ช...ใช่ๆ! เดี๋ยวนี้ล่ะ! ชั้นไม่มีเรื่องอะไรแล้วล่ะ นายก็ไม่มีแล้วสินะ! กลับกันเถอะ!"ก่อนจะรีบเดินนำร่างบางออกมาแต่กลับถูกร่างบางดึงข้อมือไว้
"ฮิโรโตะ..นายเป็นอะไรรึปล่าวน่ะ?"ร่างบางถามอย่างเป็นห่วงพลางเอาหน้าผากตัวเองชนกับอีกฝ่าย นั่นทำให้ฮิโรโตะแทบจะอดใจไว้ไม่อยู่จึงรีบตอบปัดๆไป
"ปล่าวหรอก แค่กลัวว่าจะขึ้นห้องไม่ทันต่างหากล่ะ! ไปกันเถอะ"ร่างสูงเริ่มทำตัวไม่ถูก ร่างบางจึงยิ้มให้อย่างอ่อนโยน
"มีอะไรให้ช่วยก็บอกมาสิ.."
"เอ่อ...ถ้าชั้นจะขออะไรอีกอย่างได้ไหมล่ะ?" ร่างบางยิ้ม"ได้สิ"ร่างสูงยิ้มเจ้าเล่ห์น้อยๆแล้วถามไป
"คบกับชั้นได้ไหม๊?"ร่างบางที่ฟังอยู่ถึงกับค้างไปชั่วขณะแล้วรีบทำใจเย็นๆแล้วปรับโหมด
"ฮ่ะๆๆ ฮิโรโตะล้อเล่นสินะ ฮ่ะๆๆ"เพราะร่างบางไม่คิดว่าคนที่ตนชอบจะชอบเค้าอยู่เหมือนกันน่ะสิ"ชั้น..."ร่างสูงพูดไม่ทันจบร่างบางก็รีบพุดต่ออย่างรวดเร็วเพื่อกลบเกลื่อนเรื่องที่ไม่อาจเป็นไปได้นี้
"ไปกันเถอะนะ~~"ร่างบางรีบคว้าข้อมือร่างสูงให้ไปห้องเรียนทันที
"เดี๋ยวสิ...ชั้นไม่ได้พูดเล่น..ชั้นรักนายจริงๆนะ!"ร่างสูงรีบโอบกอดร่างบางไว้จากด้านหลัง ทำให้น้ำใสๆหล่นมาจากตาของร่างบางแทบจะทันที
"ช...ชั้นก็...รักนายนะ"และร่างบางก็หันหน้ากลับมาแล้วโผเข้ากอดร่างสูง
"คบกับชั้นนะ.."ร่างสูงก็ถามคำถามต่อที่ร่างบางไม่ยอมตอบ แต่ร่างบางไม่ตอบ...กลับยื่นหน้าไปร่างสูงและประกบปากทันที ไม่นานก็นักก็ถอนริมฝีปากออกมา
"ชั้นตอบแล้วนะ^^"แล้วทั้งสองคนก็ตกลงคบกัน...


      ทางด้านกาเซล ณ ห้องเก็บอุปกรณ์กีฬา 


   "มีอะไรเหรอ?"เสียงหวานถามร่างสูงจนทำให้เกิดอาการหวั่นไหวและเริ่มอดใจไม่อยู่
   "คือ...ช่วยมาเป็นเลขาให้ชั้นหน่อยเถอะนะ ได้โปรด!"เบิร์นพยายามขอร้องแต่ร่างบางก็คิดว่ามันไม่ใช่กงการอะไรของเค้าจึงปฏิเสธไป
"มันไม่ใช่เรื่องของชั้นซะหน่อย..ไปขอคนอื่นให้ช่วยเถอะ"ร่างบางตอบอย่างไร้เยื่อใยทำให้ร่างสูงเริ่มหัวเสีย
"ทำไม! กะอีแค่มาเป็นเลขาให้ชั้นมันไม่ได้เสียหายซะหน่อยนะ!"แต่ก็ยังไม่ว่าอะไรร่างบางอยู่ดี
"ก็มันไม่ใช่เรื่องของฉัน..."ร่างบางยังคงยืนยันคำเดิม ร่างสูงเริ่มไม่พอใจมากแล้วจึงอาศัยที่ขนาดตัวโตกว่านิดหน่อยล็อกแขนอีกฝ่ายแล้วขึ้นคร่อมร่างบางไว้ ร่างบางตกใจมากถึงกับเบิกตากว้างและหน้าแดงระเรื่อง..นั่นก็ยิ่งทำให้เบิร์นเริ่มหมดความอดทน ก้มหน้าลงไปหาร่างบางและค่อยมอบจูบอันหอมหวานให้ร่างบางที่ตกใจเล็กน้อยจึงเผลออ้าปาก นั่นก็ทำให้ร่างสูงควานหาความหอมหวานภายในโพรงปากนั้นได้ง่ายขึ้น ร่างบางก็ไม่ได้ขัดขืน แต่ก็ไม่ได้โต้ตอบอะไร ร่างสูงจึงถอนริมฝีปากออกแล้วถามร่างบางโดยทันที

"ทีนี้จะเป็นให้ได้รึยัง?"ร่างสูงถาม
"ไม่ใช่เรื่องของชั้น.."แต่ยังไงร่างบางก็ยังยืนยันคำเดิม
"งั้นช่วยคบกันชั้นหน่อยได้ไหม๊ล่ะ!"ร่างบางตกใจจนตาโตเท่าไข่ห่านแต่ก็ปฏิเสธ
"จะให้เป็นแฟนเพื่อให้เป็นเลขาไปด้วย หึ..ชั้นไม่เอาด้วยหรอก"ร่างบางเริ่มมีน้ำตาคลอเบ้านิดๆเนื่องจากผิดหวังเพราะคิดว่าที่ร่างสูงทำนั้นเพื่อตัวของเขาเอง แต่ปล่าวเลย...ในขณะที่ร่่างบางกำลังจะเดินออกไปจากห้องนั้นร่างสูงก็รีบบอกสิ่งที่ตัวเองคิดไป
"ชั้นรักนาย! กาเซล! ชั้นชอบนายตั้งแต่ครั้งแรกที่พบ! นายคือรักแรกพบของชั้นนะ!!"เมื่อร่างบางได้ยินแบบนั้นก็ดีใจและคลี่ยิ้มออกมา และร่างสูงก็วิ่งมากอดร่างบางจากด้านหลัง ร่างบางจึงหันมาหาเขาแล้วตอบว่า
"ชั้นตกลง.."พร้อมกับยิ้มให้"เรื่องเลขาล่ะ..?"ร่างบางงงนิดหน่อยแต่ก็ตอบกลับไ
ป"ชั้นจะเป็นเลขาของนายไปจนตายเลยล่ะ..."หลังจากนั้นทั้งคู่ก็ค่อยๆโน้มหน้าลงมาเรื่อยๆจนริมผีปากประกบกัน..มันต่างจากเมื่อกี้มาก..เพราะจูบนี้คือความรักที่ทั้งคู่ต่างมอบให้กัน เป็นจูบที่หอมหวานที่สุดเลยล่ะ..


     ไรท์ขอโทดถ้ามันมั่วและสับสน มันไม่สนุก เพราะว่า...ไรท์ง่วงอ่ะ TOT วันรุ่งขึ้นต้องเพชรบุรีแล้วด้วยอ่ะ ขอโทดจริงๆค่ะ